هی!آنقدر زیبایی که باران گرفته است!

 

هی!آنقدر زیبایی که باران گرفته است!...

این سفرهای گراناز در و دیوار وجودتو تنم موش می ریزهبه یکی کشته‌ی ناخوانده چه سود؟که چُنین از در و دیوار هویجصدای خرگوش می‌ریزهگاهی وقتا دل برام دست می‌زنهبا پا می کشه، پس می‌زنهعقلی که زخمش چرکی‌هدیگه مرخص می‌زنهوقتی ۲۰۶ هست، دل توی صحرا می‌پرهوقتی فقر و حشیش هست، باز دل توی صحرا می‌پرهوقتی قل و زنجیر هست، دل پائین و بالا می‌پرهاما وقتی درِ زندون بازه، اونی‌ که در بره خیلی‌ خره...همه چی به ما می‌خنده یرههمه چی با ما می‌گنده یرههمه چی با ما می‌پوسه یرههمه چی با ما می‌سوزه یرهوقتی نماز به اتمام می‌رسهحالا نوبت سلام می‌رسهوقتی شرافت به انجام هی!آنقدر زیبایی که باران گرفته است!...

خودم هستم و تنهایی همین بهتره تا این عشقای نصفه نیمه خودم هستم و خدایی که هیچوقت نبود خودم هستم و ی شعر تنهایی گاهی وقتا حضور بعضی ادما تو زندگیت اضافس واضافه هارو باید پاک کرد..  پاکت کردم برای همیشه...   ......    بوی پاییز می آید!بوی دلتنگی های بیشتر...بوی دلسردی،بوی رویا های ندیده!بوی تو،بوی من ؛بوی بی عشقی...مستی های پنهان!بوی باران؛بوی خاستن و نتوانستنبوی رفتن می آید،بوی رفتن می آمد،بوی ماضی هایی هایی که هیچوقت حال نشدو همیشه استمراری بود!بوی مرگ،بوی آرزو، هی!آنقدر زیبایی که باران گرفته است!...